چــاره ی مـن کـــن و مگــذار که بیچـاره شـوم...

مدتی شد که در آزارم و می دانی تو

به کمند تو گرفتارم و می دانی تو

از غم عشق تو بیمارم و می دانی تو

داغ عشق تو به جان دارم و می دانی تو

خون دل از مژه می بارم و می دانی تو

از برای تو چنین زارم و می دانی تو

چاره ی من کن و مگذار که بیچاره شوم...

ســـــلام امــــــام خوبـــــــی ها...

آمدمـــــــ بگویمـــــ

ایــــن روزها کـــم تحمـــــل تــــر از همیشــــــه شـــــــده ام...

آمدمـــــــ بگویمـــــ

حـــــــال کبـــوتــــــــــر دارمـــــــــ...

مگــــــرمی شــــــــــود آرامــــــــــش کرد...

وقتـــــی کــــــــه نــــــه میـــــــخواهد نـــــه می توانــــــــد...

امــــــــامــــــــا...

آمدمــــــــ بگویمــــــ

به داد پــَــــــر و بـــــــال شکســــــــته ام بــــــــرســـــــــ...

آخـــــر ایــــن روزها

"می تــــــراود ز لبم قصّـــــه ســـــــرد..."

این قصّــــــه را می شنـــــوی...آری؟...

و حرفـــــِ آخــــــر...

چـــــــاره ی مـــــن کـــــــن و مگــــــذار که بیچــــــاره شــــــــوم...

آخــــــر دلــــــم بدجـــــور تنـــــگـــــِ شماستـــــ ...

مــــرا بِطَــــلَــــبـــــــ...

تـــــا گفتـنـــــی هــــای ایــــن مــــردمـــــ را از نزدیـــکــــــ ببیـــــنمــــــ...

امشب طلب عشق زِدلدار کنیم...

کوله بارم بر دوش...

سفری می باید

سفری بی همراه...

گم شدن تا ته تنهایی محض

یار تنهایی من با من گفت

هر کجا ترسیدی

از سفر لرزیدی

تو بگو از ته دل من خدا را دارم...

----

و باز هم خدا دستانش را بسوی زمینیان دراز کرد تا دستگیری کند

آخر او دنبال بهانه است برای رحمت و مغفرت...

کاش فقط یک بهانه پیدا کنم

برای ماندن در کنارش

آنگونه که او می خواهد

 تا ابد...

باید دل و جانم را نهیبی بزنم

تا خوب روزه داری کنند...

مبادا این فرصت تمام شود و من ناتمام بمانم...