امشب طلب عشق زِدلدار کنیم...

کوله بارم بر دوش...

سفری می باید

سفری بی همراه...

گم شدن تا ته تنهایی محض

یار تنهایی من با من گفت

هر کجا ترسیدی

از سفر لرزیدی

تو بگو از ته دل من خدا را دارم...

----

و باز هم خدا دستانش را بسوی زمینیان دراز کرد تا دستگیری کند

آخر او دنبال بهانه است برای رحمت و مغفرت...

کاش فقط یک بهانه پیدا کنم

برای ماندن در کنارش

آنگونه که او می خواهد

 تا ابد...

باید دل و جانم را نهیبی بزنم

تا خوب روزه داری کنند...

مبادا این فرصت تمام شود و من ناتمام بمانم...