من غرق در گناهم کی میکنی نگاهم...

ای خدای محمد...

تو گفتی که گنهکاران با شفاعت واستغفار رسول آمرزیده می شوند...

ما عقب ماندگان از عصر ظهور پیامبر (ص) چه کنیم

اگر مصطفای جاودانه ی تاریخ برایمان دست استغفار بر نیاورد...

یا صاحب الزمان...

جمعه ای دیگر از راه رسید...

ومن نه فقط به یاد گناهان این هفته که به یاد تمام لغزش های چند ساله ام افنادم...

هر روز با خود عهد می بندم آنی شوم که مولایم را نرنجانم...

اما...

جمعه که می رسد...

وقتی ساعات ودقایق را مرور می کنم...

می بینم بسیاری اوقات فراموشت کردم وراهی را رفتم که از یادآوری اش شرم دارم...

با خود می گویم اگر کسی اینقدر با من بدقولی می کرد من چه می کردم آیا هر بار عذرش را می پذیرفتم؟؟...

آیا به فریاد کمک خواهی اش جواب می دادم؟...

یا مغیث الشیعه...

آن زمان که مردم از مشکلات به ستوه می آمدند پناهگاهشان امامان زمانشان بود...

به خانه ی اهل بیت پناه می بردند و آنها دستشان را می گرفتند...

ماهم دلمان خوش است امام زمان داریم...امامی که در خانه اش به روی کسی بسته نمی شود حتی گنهکاران...

مگر می شود گدایی از شما خواهشی کند و دست رد به سینه اش بزنید...

یا صاحب الزمان...بار گناهانم آنقدر سنگین است که جز دست استغفار شما هیچ چیزآن را سبک نمی کند...

در این آشفته بازار آخرالزمان رهایم نکن...

من خوب بودن را به دلم قول داده ام...

قرارهایم را هر روز با خود مرور می کنم بدقولی هایم را ببخش...