بدون هیچ عنوانی

مادر...

به دنبال که می گردی که اینچنین چشمانت اسم ها را رصد می کند

باز هم چادرسیاهت را سر کردی وبا هزار امید و آرزو به دیدار شهدا آمده ای...

  آن عکس کیست دستت گرفته ای!.

باز هم پیکر شهید دیدی و بغض کردی!..

بازهم یاد یوسف گمشده ات افتادی..

بازهم دلت هوای فرزند کرد..

آه ببخش مرا...ببخش که داغ دلت را تازه کردم...حتما می خواهی بگویی مادر نشدی

بدانی چه می کشم...

تو راست می گویی... اصلا هر چه بگویی حق داری ...می دانم پاسدار خون شهدا نبودیم ..

شهدا را به خاک سپردیم و یادشان را کمرنگ کردیم

خیر سرمان نام اتوبان و خیابان به اسمشان زدیم اما دلمان را به نام هایی دیگر..

تو راست می گویی آنقدر سرمان شلوغ شده که فرزند تو و امثال او را از یاد برده ایم..

اما مادر...

تو برایمان دعا کن...

از فرزندت بخواه برایمان دعا کند...

 برای حالمان، دلمان، سرگشتگی و دلمردگی این روزهایمان دعا کنید...